Düsenlerin, sürülenlerin, yersiz yurtsuz birakilanlarin, içlerinde bir anda 'tik' diye bir seyler kopanlarin, acimasizca isleyen bir çarkin dislilerinde ögütülenlerin son siginagidir sokak. Orada insan olmanin/insan kalmanin, dayanismanin, bir dilim ekmegi paylasmanin mutlulugu da yasanir; yüzüstü birakilmanin, tepetaklak yere çakilmanin acisi da. Insanlarin en güzel hallerine de tanik olunur, en kötücül hallerine de. Ama sokagin 'sesine' kulak vermek degildir aslolan, o 'sesin' bizzat kendisi olmaktir. Sokak özgürlüktür çünkü, özgürlük sokaktadir.
